Άκου στα καλά καθούμενα να κινδυνεύεις να χάσεις τη ζωή σου.
Κατεβαίνα την Μεσογείων και στο ύψος του Χολαργού πήγαινα βήμα σημειωτών.
Πιάνω στην άκρη του ματιού το διπλανό να πετάει το τσιγάρο του έξω.
Σε παρατήρηση μου , μου άπαντα σε απόλυτο ελληνικό στυλ,τι σε νοιάζει ρε?
Που να το ρίξω ?
Να το φας, του λέω.
Ποίος είδε το διάβολο και δεν τον φοβήθηκε!
Βγαίνει έξω και φυσικά την πλήρωσε το αμαξάκι μου με τις μανιώδεις κλωτσιές.
Εγώ κότα, που να βγάλω άχνα ευτυχώς που έκλεισα τα παράθυρο.
2 σχόλια:
χαχαχαχα τουλάχιστον του 'πες τι έπρεπε να το κάνει. ευτυχώς κρατήθηκες κόσμιος γιατί αλλιώς θα σου 'σπαγε και τα τζάμια...
φιλιά βρόχινα...
Βροχονεραϊδα μου επιτελούς ρίξε μια βροχούλα ,στεγνώσαμε!!!Μονό τα φιλιά σου μας δροσίζουν!!!
Το πήρες στην πλάκα ,άλλα εάν έβλεπες πως γυάλιζε το μάτι του και να μην έχεις σημείο διαφυγής.
Δημοσίευση σχολίου