ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΕΙΣ, ΔΙΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟ 100 ΕΤΩΝ ΠΟΙΗΜΑ,
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΤΙΧΟ, ΩΣ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ.

Γεώργιος Σουρής
(1853-1919)

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
να 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από
παππού συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Τα συμπεράσματα δικά σας…

ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ.

Τετάρτη 21/12/2011 προκύπτει το μέγα θέμα ότι δεν μπορούν να κατέχουν Μετοχές Ελληνικών ΠΑΕ (Ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιρειών), ξένοι.
Ούτε δλδ.Ευρωπαίοι ,άλλα ούτε και εκτός Ευρώπης.
Πέμπτη 22/12/2011 ο Γιάννης Βαρδινογιάννης διατάσσει αμέσως να καλυφθεί το νομικό κενό.
Παρασκευή 23/12/2011 ο Υπουργός Πολιτισμού, θέμα στην αρμοδιότητα του οποίου εμπίπτει, συντάσσει την τροπολογία και αμέσως την ίδια μέρα ψηφίζεται από την Ελληνική Βουλή.
Ποίος μπορεί να κατηγορήσει αυτή τη χώρα ότι δεν προχωράει στην πρόοδο?

Υ.Γ. : Υπάρχουν πολεοδομικές μελέτες για ένταξη περιοχών στο σχέδιο πόλης, ούτως ώστε ο κοσμάκης να αποκτήσει ένα κομμάτι γης να χτίσει ένα σπίτι για να μην είναι αυθαίρετος και το κωλυσιεργούν ακόμα και 40 χρόνια.
ΑΣΧΕΤΟ !!!

ΕΡΩΤΗΣΗ

Μπροστά μου στο φανάρι έχει σταματήσει ένα JEEP CHEROKEE 3.7 L.
Το αυτοκίνητο αυτό είχε πινακίδες Βουλγαρίας και στο πίσω τζάμι το γνωστό ιατρικό σήμα του ΙΣΑ (Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών).
Μπορείτε να μου πείτε τι σόι κόλπο είναι αυτό πάλι σε τούτη την έρμη δημοκρατία?

Μήπως έχει κανείς αντίρρηση?

«Ο Παπανδρέου έκανε μία τεράστια μπλόφα και κέρδισε»


• L’ echo,
• Παπανδρέου
L’ echo: Ήξερε επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες στις 27/10 ότι το τέλος του ήταν πολύ κοντά
«Ο Παπανδρέου έκανε μία τεράστια μπλόφα και κέρδισε», αναφέρει στο σημερινό κύριο άρθρο της, που ασχολείται με την Ελλάδα, η γαλλόφωνη βελγική εφημερίδα «L’ echo».

Το άρθρο της εφημερίδας αναφέρει τα εξής:

«Μα, ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Ασυγχώρητος αφελής; Κυνικός υπολογιστής; Πριν ο Παπανδρέου ανακοινώσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το σχέδιο βοήθειας στην Ελλάδα, πριν από μόνο μία εβδομάδα, ο Πρωθυπουργός ήταν ακόμη φερέγγυος συνομιλητής των ευρωπαϊκών Καγκελαριών.

Με το ολίσθημά του, εξανάγκασε τους μεγάλους ιερείς της Ευρώπης να "καούν", προσεγγίζοντας ένα απαγορευμένο θέμα, μέχρι τότε απαραβίαστο: το ταμπού της εξόδου από το ευρώ έσπασε.

Ολίσθημα, όντως; Δεν θα μάθουμε μάλλον ποτέ τι είχε ο Παπανδρέου στο νου του, εκείνη τη Δευτέρα. Αλλά είτε συνειδητοποίησε, είτε όχι, τις σεισμικές συνέπειες της εξαγγελίας του, δεν έχει πια μεγάλη σημασία. Απέσπασε μία πολύτιμη πολιτική νίκη.

Ήξερε, επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες στις 27 Οκτωβρίου, ότι το τέλος του ήταν πολύ κοντά. Στην Ελλάδα οι αντίπαλοί του, ακόμη και μέσα από το ίδιο του το κόμμα, τον υπέβαλλαν σε αφόρητες πιέσεις.

Τον περασμένο Ιούνιο, χαρίζοντας, θέλοντας και μη, το χαρτοφυλάκιο των Οικονομικών στον κύριο αντίπαλό του, ήξερε ήδη ότι είχε μόνο λίγους μήνες χρόνο. Στην παρούσα συγκυρία, το να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου και να υιοθετήσει το σχέδιο λιτότητας ήταν πραγματικό κατόρθωμα.

Αλλά, αφού απεκάλυψε το εύρος της δημοσιονομικής τρύπας που είχαν σκάψει οι προκάτοχοι του, αφού εργάστηκε σαν διάολος για να βγει η χώρα του από το χαντάκι, δεν εννοούσε να οδηγηθεί άδοξα προς την έξοδο.

Εξ’ ου η θεαματική πράξη, αντάξια ενός μυθιστορήματος του Κάφκα. Τι το καλύτερο από αυτό το αδύνατο δημοψήφισμα, για να ξεπεράσεις τις διαμάχες τακτικής; Τι το καλύτερο από την απειλή του λαού για να εξαναγκάσει μία βραδύνοα αντιπολίτευση να συμμαχήσει με το μοναδικό φερέγγυο σχέδιο;

Παρά την πικρή γεύση που αφήνει στην Ευρώπη, ο Παπανδρέου κατάφερε να δώσει στην Ελλάδα το σοκ που χρειαζόταν για να συσπειρωθεί γύρω από το σχέδιο της 27ης Οκτωβρίου. Εγκαταλείπει τη θέση του με ψηλά το κεφάλι και το κόμμα του είναι σε θέση ισχύος. Ήρωας παρά τη θέλησή του ή παρεξηγημένη ιδιοφυΐα, Ο Παπανδρέου έκανε μία τεράστια μπλόφα και κέρδισε».
Μηπως εχει κανεις αντιρηση?

ΑΚΟΥ ΓΚΑΦΑ

Ακου γκαφα το δημοψηφισμα?
Τι λετε ολοι εκει στο MEGA.
Το δικαιωμα μου να καθοριζω εγω την τυχη μου ΓΚΑΦΑ?
Θα τα πουμε μετα τον νεο πρωθυπουργο.
Τσουτσεκια των Μερκεζι.

ΝΑΙ Ή ΟΧΙ

Εδω σε θελω Ελληναρα μου.
Εσενα ντε που πετας μαρμαρα στο Συνταγμα.
Εσενα ντε που δεν γουσταρεις την παρελαση και συγγεντρωθηκες σ, ολες τις πολεις οργανωμενα , για να την αποτρεψεις.
Πανικοβλητοι οι πολιτικαντιδες διαμαρτυρονται.
Θα διχασθει ο λαος λενε , ποιος λαος ρε τομαρια ?
Τι ειναι ο λαος και δεν καταλαβαινει ?
Αμα δεν καταλαβαινει δικος σας παρτε τον και φατε τον.
Βουιξαν τα καναλια με δηλωσεις.Τα δημοσιογραφακια στα ραδιοφωνα ξαφνιαστηκαν .
Ελληναρα ψηφιζεις σε δημοψηφισμα , ναι ή οχι.
Θα κανω και την προβλεψη ΟΧΙ θα πεις .
Ειναι στο χαρακτηρα σου να εισαι παντα κατω .Ειναι στο χαρακτηρα σου παντα να την πατας . Να την πατας οπως στη Μικρασια , οπως στον εμφυλιο .
Θα πεις ΟΧΙ λογω μαγκιας .
ΑΛΛΑ ΤΗ ΘΕΣ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΝΑΙ Ή ΟΧΙ?
Τερμα τ'αστεια, φιλοι μου , ειμαστε μπροστα στις ευθυνες μας.
Γιατι ο επομενος που θαρθει τι λετε οτι θα κανει.

Το πεπρωμένο (Μουσικό Σχολείο Βόλου)

Manos Xatzidakis Athanasia

Manolis Mitsias - Athanasia

ΑΔΙΑΝΤΗ

Αυτή η φωτογραφία του/της Ναύπλιο παρέχεται από το TripAdvisor


Είναι να τρελαίνεσαι μερικές φόρες με την χώρα στην οποία ζούμε.Τι πλούτος είναι αυτός!!
Μια μυθολογία που δεν έχει τέλος ομορφιάς και φαντασίας.
Α-Δ-Ι-Α-Ν-Τ-Η 'ΑΔΙΑΝΤΗ' τι υπέροχο όνομα γυναικάς .
Η Αδιάντη μία από τις 50 Δαναΐδες, κόρη του Δαναού βασιλιά του Άργους και αδερφή της Αμυμώνης, μητέρα του Ναυπλίου.
Αυτό το μύθο αφουγκράστηκε, η Δήμητρα και μετέτρεψε με σεβασμό σε σύγχρονη επαγγελματική δράση.
Ονόμασε δυο παλιά αρχοντικά της παλιάς πόλις του Ναυπλίου ' ΑΜΥΜΩΝΗ"& "ΑΔΙΑΝΤΗ".
Δυο χώροι παραμονής, ξεκούρασης, υπέροχοι, στη μοναδική αυτή πόλη του Ναυπλίου.
Χρώματα και αρώματα σε συνεπαίρνουν και σε πάνε οπού θέλει η φαντασία σου.
Η Δήμητρα ,με τα λαμπερά της καλοσυνάτα μάτια,με το ασταμάτητο χαμογέλιο σε κάνει να νιώθεις τυχερός.

There is a new version at raystube9 with sound Zorba's Dance Zorba The G...

Δεν Φταίω εγώ που μεγαλώνω - Παντελής Θαλασσινός

ΔΕΚΟ

Μα τι πάθος μ' αυτούς τους ανθρώπους που κατέχουν θέση στην κοινή ωφέλεια ΔΕΚΟ ?
ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ο συμπατριώτης που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα να βασανίζεται.
Κάνετε επιτελούς τι δουλειά σας .
Ειδικά εσείς του προαστιακού.

ΦΥΓΕΤΕ

Θα πτωχευσομεν ναι ή όχι?
Διότι πτωχευσάντων των Ελλήνων, εμείς οι Έλληνες τι θα χάσωμεν ?
Του πτωχευτικού Κράτους, πτωχευτικοί πολίτες θα ειμεθα.
Μα και τώρα τι ειμεθα?
Ειμεθα άχρηστοι.
Έτσι μας βλέπουν σε τούτο τον τόπο οι ταγοί του Έθνους και της παρέας , της δίκης τους παρέας .
Τελείωσες το πανεπιστήμιο και τι μ' αυτό.
Τελείωσες και μεταπτυχιακό και τι μ' αυτό.
Άντε πήρες και διδακτορικό και τι μ' αυτό.

Όσοι μπορείτε φύγετε και πηγαίνετε εκεί που στράφτει και μπουμπουνίζει ,καλύτερα από εδώ θα είναι .

Μου τι δίνει ο Σαμαράς , ριχτου μια εκλογική αναμέτρηση να σώσει την Ελλάδα!!!

Πέρασμα - Αλκίνοος Ιωαννίδης & Σόνια Θεοδωρίδου

OFFICIAL Israel "IZ" Kamakawiwoʻole - "What A Wonderful World" Video

OFFICIAL Somewhere over the Rainbow - Israel "IZ" Kamakawiwoʻole

ΕΚΒΑΣΗ

Σχόλιο στο άρθρο Καμπουράκη στο “protagon.gr” με τίτλο :
«Ολυμπιακάρα μου»
Αγαπητέ φίλε Δημήτρη, δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την απολογητική εξομολόγηση.
Μήπως περάσανε λιγάκι τα χρονιά και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τα καινούργια?
Νέα ήθη στη νεολαία για το γήπεδο , για τη διαδήλωση ,για το άσυλο στο πανεπιστήμιο.
Αυτή όμως τη "δημοκρατία", εμείς τη στήσαμε.
Εάν όμως επιχειρήσω να σε μεταπείσω περιγράφοντας μερικά πράγματα που παρατήρησα και εγώ στο γήπεδο που ήμουνα
είναι μάταιο ,αφού εσύ ειδικά έχεις όλα τα μέσα για να δεις και να βγάλεις τα συμπεράσματα σου.
Ο κάθε οπαδός που ήταν μέσα, πέρασε μια θύελλα συναισθημάτων ,έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας.
Θεωρώ φυσικό να ξεχυθούν οι πιτσιρικάδες για πανηγυρισμούς μέσα στο γήπεδο.
Σ' αυτή ακριβώς τη στιγμή οι παίκτες του Παναθηναϊκού έφευγαν με τόσο προκλητικό τρόπο, σαν να επεδίωκαν κάτι.
Δες και την αποχώρηση μετά τον αγώνα με τον Ολυμπιακό Βόλου , που τους διώκουν οι οπαδοί τους, πως γίνονται λαγοί!!!
Αυτά δεν περιγράφω άλλο.


Υ.Γ.: Εγώ γιατί χαίρομαι ακόμα με την έκβαση αυτού του αγώνα?

ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ

Εμένα τώρα τι με κάνει να είμαι τόσο χαρούμενος?
Είδες καμιά φορά που δεν πιάνουν οι κωλοτούμπες του Καραγκούνη?



Ποιος φοβάται τα παιδιά όταν πανηγυρίζουν?

Manu Chao - Welcome to Tijuana

Manu Chao - Rumba de Barcelona

Manu Chao - Rainin in Paradize Animated Video

Manu Chao - Clandestino (LIVE)

"ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΠΕΡΙΚΛΗ"κατα ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ

Παρατίθεται για ένα απλό παραλληλισμό με την σημερινή εποχή ,με το ερώτημα αν είμαστε απόγονοι των.
Αντιγραφθικε απο "http://users.sch.gr/symfo/sholio/arhea/epitafios_mtfr.htm"



35. «Οι περισσότεροι απ όσους έχουν μιλήσει ως τώρα απ αυτό το βήμα επαινούν τον νομοθέτη που συμπλήρωσε τη συνηθισμένη τελετή μ' αυτό τον λόγο, με τη σκέψη ότι είναι ωραίο να εκφωνείται πάνω στον τάφο των νεκρών του πολέμου. Εγώ όμως θα ήμουν της γνώμης πως είναι αρκετό, για άντρες που αποδείχτηκαν γενναίοι με έργα, με έργα να τους αποδίδονται τιμές, σαν κι αυτές που βλέπετε να συνοδεύουν αυτή την ταφή, κι όχι να κρέμεται η αναγνώριση του ηρωισμού πολλών από έναν άντρα, που ο λόγος του μπορεί να είναι ωραίος, μπορεί και κατώτερος. Γιατί είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς μ επιτυχία, εκεί που με κόπο εξασφαλίζεται η εντύπωση ότι λέει την αλήθεια. Κι αυτό, γιατί ο ακροατής που ξέρει καλά τα γεγονότα και τ' ακούει μ' ευνοϊκή διάθεση, ίσως θα σχημάτιζε τη γνώμη ότι τα λεγόμενα είναι κάπως κατώτερα, σε σύγκριση μ' αυτά που και θέλει ν’ ακούει και τα ξέρει καλά' όμως, αυτός που δεν τα γνώρισε, θα σχημάτιζε τη γνώμη πως πρόκειται για υπερβολές, επειδή νιώθει φθόνο, αν τυχόν ακούσει κάτι που ξεπερνά τη δική του δύναμη. Γιατί μόνο ως εκείνο το σημείο ανέχεται ο άνθρωπος ν’ ακούει επαίνους που λέγονται για άλλους, ως εκεί που κι ο καθείς πιστεύει ότι είναι ικανός να κατορθώσει κάτι απ όσα άκουσε' όμως, για καθετί που ξεπερνά τη δύναμη του, κυριεύεται απ' την πρώτη στιγμή από φθόνο, κι έτσι δεν δίνει πίστη. Αλλά, επειδή οι παλιότεροι δοκίμασαν στην πράξη το έθιμο χι έκριναν ότι έχει καλώς, έχω κι εγώ την υποχρέωση να συμμορφωθώ με τον νόμο και ν' ανταποκριθώ όσο γίνεται πιο πολύ στην επιθυμία και τις πεποιθήσεις του καθενός σας.

36. Θα μιλήσω πρώτα για τους προγόνους μας. Γιατί είναι δίκαιο, αλλά συγχρόνως και πρέπον, σε μια τέτοια περίσταση, όπως η σημερινή, να τους απονέμεται η τιμή αυτή να μνημονεύονται πρώτοι. Γιατί την χώρα αυτή, οι ίδιοι πάντα κατοικώντας από γενεά σε γενεά μέχρι των ημερών μας, χάρις στην ανδρεία τους μας την παράδωσαν ελεύθερη. Και εκείνοι λοιπόν είναι άξιοι επαίνου αλλά ακόμη περισσότερο οι πατέρες μας. Γιατί, μαζί με όσα κληρονόμησαν, αφού απέκτησαν όση εξουσία έχουμε με πολλούς κόπους τη κληροδότησαν σε μας τους σημερινούς. Τους περισσότερους τομείς εμείς οι ίδιοι που είμαστε συγκεντρωμένοι εδώ, οι οποίοι βρισκόμαστε ακόμη σε αυτήν ακριβώς την ηλικία μας, αυξήσαμε και προετοιμάσαμε την πόλη μας με όλα τα πράγματα, ώστε και για πόλεμο και για ειρήνη να είναι αυταρκέστατη. Από όλα δε αυτά εγώ όσα αναφέρονται σε πολεμικά κατορθώματα, με τα οποία έγινε η κάθε μια κατάκτηση, ή αφορούν τον τρόπο, με τον οποίο αποκρούσαμε πρόθυμα, είτε εμείς είτε οι πρόγονοί μας, κάποιον βάρβαρο ή Έλληνα επιτιθέμενο εχθρό, θα τα παραλείψω, γιατί δεν επιθυμώ να απεραντολογώ ενώπιον ανθρώπων, οι οποίοι τα γνωρίζουν. Αλλά με ποιον τρόπο φθάσαμε στο σημείο αυτό της δύναμης που είμαστε σήμερα, και με ποια μορφή πολιτεύματος και με ποιες συνήθειες έγινε μεγάλη η δύναμή μας, όλα αυτά θα αναπτύξω πρώτα, και έπειτα θα προχωρήσω στο εγκώμιο αυτών εδώ των νεκρών, γιατί νομίζω ότι δεν είναι ανάρμοστο να λεχθούν αυτά και για την παρούσα περίσταση, και δεν είναι ανώφελο να τα ακούσουν όλοι οι παρευρισκόμενοι, αστοί και ξένοι.

37. Έχουμε δηλαδή πολίτευμα, το οποίο δεν αντιγράφει τους νόμους άλλων, μάλλον δε εμείς οι ίδιοι είμαστε υπόδειγμα σε μερικούς παρά μιμούμαστε άλλους. Και ονομάζεται μεν δημοκρατία, γιατί η διοίκηση είναι στα χέρια των πολλών και όχι των ολίγων. Όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα έναντι δε των νόμων στις ιδιωτικές τους διαφορές, ενώ ως προς την θέση τους στον δημόσιο βίο κάθε ένας, ανάλογα με την επίδοση σε κάποιο τομέα, προτιμάται για ένα από τα δημόσια αξιώματα, και όχι από την πολιτική του παράταξη όσο από την αρετή του, ούτε εξαιτίας της φτώχειας, ενώ έχει την ικανότητα να παράσχει κάποια υπηρεσία στην πατρίδα του, εμποδίζεται από το γεγονός ότι είναι άγνωστος. Ζούμε ελεύθερα, και ως πολίτες στον δημόσιο βίο και ως άτομα στον ιδιωτικό, στις επιδιώξεις μας της καθημερινής ζωής, κατά τις οποίες δεν κοιτάμε ο ένας στον άλλον με καχυποψία, δεν θυμώνουμε με τον γείτονά μας, όταν κάνει σύμφωνα με την ευχαρίστησή του, ούτε παίρνουμε μια φυσιογνωμία σκυθρωπή, η οποία μπορεί να μην βλάπτει τον άλλο, πάντως όμως είναι δυσάρεστη. Ενώ δε στην ιδιωτική μας ζωή συναναστρεφόμαστε χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον, στην δημόσιά μας ζωή από σεβασμό προ πάντων δεν παραβαίνουμε τους νόμους, υπακούμε σε όσους κάθε φορά έχουν τα αξιώματα και στους νόμους, και περισσότερο σε εκείνους από τους νόμους, που έχουν θεσπιστεί για ωφέλεια των αδικούμενων, και σε άλλους, οι οποίοι αν και άγραφοι, η παράβασή τους φέρνει πανθομολογούμενη ντροπή.

38. Αλλά και για το πνεύμα μας έχουμε εφεύρει πολλούς τρόπους να το ανακουφίζουμε από τους κόπους, με γιορταστικούς αγώνες και θυσίες, που έχουμε καθιερώσει καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, και με ευπρεπή ιδιωτικά οικήματα, η ευχαρίστηση που καθημερινά απολαμβάνουμε από όλα αυτά, διώχνει την μελαγχολία. Εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των κατοίκων της πόλης μας εισάγονται σε αυτήν προϊόντα όλου του κόσμου, και συμβαίνει να απολαμβάνουμε έτσι τα προϊόντα των άλλων χωρών με όση οικειότητα καταναλώνουμε τα δικά μας.

39. Υπερέχουμε δε από τους αντιπάλους μας και στην πολεμική προετοιμασία κατά τα εξής: Την πόλη μας την παρέχουμε ανοιχτή, και ποτέ δεν αποκλείουμε κανέναν διώχνοντας τους ξένους από οποιοδήποτε μάθημα ή θέαμα, από το οποίο, αν δεν το κρατήσουμε μυστικό και το δει κανείς από τους εχθρούς μας, είναι δυνατόν να ωφεληθεί, γιατί πιστεύουμε όχι τόσο στις προετοιμασίες και τα στρατηγήματα όσο στην έμφυτη γενναιότητά μας στα έργα. Στο ζήτημα δε πάλι της αγωγής, ενώ εκείνοι υποβάλλονται από την νεαρή τους ηλικία σε επίπονη άσκηση, με την οποία επιδιώκουν να γίνουν γενναίοι, εμείς ζούμε με όλες τις ανέσεις και όμως είμαστε εξ ίσου πρόθυμοι να αντιμετωπίσουμε τους ίδιους μεγάλους κινδύνους. Και η απόδειξη: ενώ οι Λακεδαιμόνιοι εκστρατεύουν με όλους τους συμμάχους τους κατά της χώρας μας και ποτέ μόνοι, εμείς εισβάλλουμε κατά των άλλων εντελώς μόνοι, και τις περισσότερες φορές νικάμε χωρίς δυσκολία τους αντιπάλους μας, αν και εκείνοι μάχονται για την πατρίδα τους, εμείς δε είμαστε σε ξένο έδαφος. Και κανείς από τους εχθρούς μας δεν αντιμετώπισε μέχρι σήμερα τις δυνάμεις μας ενωμένες, γιατί από τη μία φροντίζουμε ταυτόχρονα για το ναυτικό μας, και από την άλλη στέλνουμε τις δυνάμεις μας σε πολλά σημεία της γης. Αν δε κάπου με μέρος μόνο της δύναμής μας συμπλακούν οι εχθροί μας, τότε, αν νικήσουν, καυχώνται ότι μας νίκησαν όλους, αν νικηθούν, διακηρύσσουν ότι νικήθηκαν από όλους. Και βέβαια, αν εμείς αντιμετωπίζουμε με πολλή προθυμία τους κινδύνους, περισσότερο με μια αφροντισιά και άνεση παρά μετά από επίπονη άσκηση, και με ανδρεία που οφείλεται όχι τόσο στην επιβολή των νόμων όσο στην φυσική μας ευψυχία, έχουμε το πλεονέκτημα ότι δεν κουραζόμαστε προκαταβολικά για δεινά, που ανήκουν ακόμα στο μέλλον, και, όταν φθάσουμε στα δεινά αυτά, ότι αποδεικνυόμαστε ότι δεν είμαστε λιγότερο τολμηροί από εκείνους που μοχθούν συνεχώς. Δεν είναι η πόλη μας άξια μόνο σε αυτά αλλά και σε πολλά ακόμη.

40. Γιατί αγαπούμε το ωραίο με απλότητα, και αγαπούμε τη σοφία χωρίς μαλθακότητα. Μεταχειριζόμαστε τον πλούτο περισσότερο σαν μια ευκαιρία έργων παρά σαν αφορμή κομπορρημοσύνης, το να ομολογεί δε κανείς την φτώχεια του δεν είναι ντροπή, είναι όμως αισχρότερο να μην προσπαθεί να την αποφύγει με την εργασία. Επί πλέον, οι ίδιοι εμείς είμαστε σε θέση να φροντίζουμε ταυτόχρονα για τις ιδιωτικές μας υποθέσεις και για τις υποθέσεις της πόλης μας, και ενώ ασχολούμαστε με διαφορετικά επαγγέλματα κατέχουμε καλά τα πολιτικά ζητήματα. Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που αυτόν που δε μετέχει στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο, και οι μόνοι που ή κρίνουμε ή διαμορφώνουμε σωστές γνώμες για τα πράγματα, γιατί δεν θεωρούμε τους λόγους εμπόδιο των έργων, αλλά μάλλον θεωρούμε εμπόδιο να μην έχουμε κατατοπισθεί προφορικά σε όσα έχουμε να κάνουμε, πριν καταπιαστούμε με αυτά. Γιατί υπερέχουμε από τους άλλους και ως προς αυτό, ότι δηλαδή εμείς οι ίδιοι τολμούμε να υπολογίσουμε για όσα πρόκειται να επιχειρήσουμε. Σχετικά μ΄ αυτό στους άλλους η αμάθεια φέρνει θράσος, ενώ η σκέψη τους κάνει να διστάζουν. Πιο γενναιόψυχοι όμως πρέπει να θεωρούνται όσοι γνωρίζουν με σαφήνεια τις συμφορές και τα ευχάριστα, και όμως η γνώση αυτή δεν τους κάνει να αποφεύγουν τους κινδύνους. Αλλά και στα ζητήματα της αρετής διαφέρουμε από τους πολλούς. Γιατί εμείς αποκτάμε τους φίλους τους περισσότερο ευεργετώντας παρά ευεργετούμενοι από αυτούς. Σταθερότερος δε φίλος είναι αυτός που ευεργέτησε, γιατί είναι φυσικό να προσπαθεί να διατηρεί την ευγνωμοσύνη του ευεργετημένου με τη συμπάθεια που του δείχνει. Ενώ αντιθέτως αυτός που οφείλει την ευεργεσία είναι απρόθυμος, γιατί γνωρίζει, ότι πρόκειται να ανταποδώσει την καλοσύνη σαν χρέος και όχι για να εξασφαλίσει την ευγνωμοσύνη του άλλου. Και είμαστε οι μόνοι που βοηθάμε τον άλλο χωρίς δισταγμό, όχι τόσο από υπολογισμό του συμφέροντος, όσο από την πίστη μας στη ελευθερία.

41. Συνοψίζοντας θεωρώ ότι η όλη πόλη είναι σχολείο της Ελλάδας και ότι, μου φαίνεται, ο καθένας από εμάς μπορεί να παρουσιάσει τον εαυτό του αυτάρκη σε πάρα πολλές δραστηριότητες με χάρη και επιδεξιότητα. Και ότι αυτά είναι μάλλον η αλήθεια και όχι απλή κομπορρημοσύνη, κατάλληλη για την παρούσα περίσταση, το αποδεικνύει η ίδια η δύναμη της πόλης, την οποία αποκτήσαμε με τους τρόπους αυτούς. Γιατί είναι η μόνη πόλη από τις σημερινές που όταν δοκιμάζεται αποδεικνύεται ανώτερη της φήμης της, και η μόνη, η οποία ούτε στον εχθρό που της επιτίθεται, δίνει αφορμή να αγανακτήσει με όσα παθαίνει από τέτοιους αντιπάλους, ούτε στους συμμάχους της δίνει αφορμή για παράπονα, γιατί τάχα εξουσιάζονται από ανάξιους. Αφού παρουσιάσαμε τη δύναμή μας με μεγάλες αποδείξεις, και μαρτυρίες θα μας θαυμάζουν οι σύγχρονοί μας και οι επόμενοι, και μάλιστα χωρίς να χρειαζόμαστε τον Όμηρο να μας επαινεί, ούτε κανέναν άλλο που με λόγια θα μας ευχαριστήσει προς στιγμήν, όμως την ιδέα που θα σχηματιστεί για τα έργα μας θα τη βλάψει η αλήθεια, αλλά εξαναγκάσαμε με την τόλμη μας ολόκληρη τη θάλασσα και την ξηρά να γίνει προσιτή, ιδρύσαμε παντού αιώνια μνημεία και των συμφορών μας και των επιτυχιών μας. Για μια τέτοια πόλη και αυτοί εδώ λοιπόν πολεμώντας γενναία πέθαναν, για να μη τη στερηθούν, και είναι φυσικό ο καθένας από όσους απομένουν να θέλει να μοχθήσει γι’ αυτήν.

42. Γι’ αυτόν μακρηγόρησα για όσα αφορούν την πόλη, αφ’ ενός γιατί ήθελα να σας δείξω, ότι εμείς δεν αγωνιζόμαστε για τον ίδιο σκοπό, που αγωνίζονται όσοι δεν έχουν κανένα από αυτά τα πλεονεκτήματα σε ίσο βαθμό με μας, και αφ’ ετέρου γιατί με αυτόν τον τρόπο ήθελα να κάνω φανερό με αποδείξεις το εγκώμιο των ανδρών, για τους οποίους μιλάω τώρα. Και έχουν ειπωθεί τα κυριότερα σημεία αυτού του εγκωμίου. Γιατί οι αρετές αυτών και των ομοίων τους έκαναν στολίδια όσα ύμνησα για την πόλη, και άρα για λίγους από τους Έλληνες όπως ακριβώς γι’ αυτούς ο λόγος θα μπορούσε να φανεί ισάξιος με τα έργα τους. Έχω η γνώμη, ότι ο θάνατος αυτών εδώ των νεκρών παρέχει το μέτρο της αξίας ενός ανθρώπου, είτε είναι ο πρώτος που τη φανερώνει, είτε ο τελευταίος που την επισφραγίζει. Γιατί και εκείνοι ακόμη που υστερούν κατά τα άλλα, δικαιούνται να προβάλλουν την ανδραγαθία, που επέδειξαν κατά τους πολέμους, μαχόμενοι υπέρ της πατρίδας. Γιατί εξαφάνισαν το κακό με το καλό, και με τον κοινό αγώνα για το γενικό συμφέρον ωφέλησαν περισσότερο απ’ όσο έβλαψαν με τυχόν σφάλματά τους στην ιδιωτική τους ζωή. Από αυτούς εδώ κανείς δεν δείχθηκε δειλός μπροστά στον θάνατο εξ αιτίας του πλούτου του, δεν προτίμησε δηλαδή να συνεχίσει την απόλαυσή του, ούτε απέφυγε τον κίνδυνο εξ αιτίας της φτώχειας του, από την ελπίδα ότι μπορεί να την αποφύγει επί τέλους και να γίνει πλούσιος. Αντίθετα, πόθησαν την τιμωρία των εχθρών τους περισσότερο από όλα τα αγαθά, και συγχρόνως έκριναν αυτό τον κίνδυνο σαν τον πιο ωραίο από τους κινδύνους, και για αυτό αποφάσισαν να τον αντιμετωπίσουν, να εκδικηθούν τους εχθρούς τους, και για να επιδιώξουν την απόκτηση των αγαθών αυτών΄ την αβεβαιότητα δηλαδή της επιτυχίας την εμπιστεύθηκαν στην ελπίδα, ως προς τον κίνδυνο του θανάτου που βρισκόταν μπροστά τους κατά την μάχη ήταν αποφασισμένοι να στηριχθούν στον εαυτό τους και μόνο. Και μέσα στη μάχη θεώρησαν πάντα προτιμότερο να αντισταθούν και να βρουν τον θάνατο παρά να σωθούν υποχωρώντας, και γι’ αυτό απέφευγαν την αισχρή φήμη της δειλίας, και υπέβαλαν τα σώματά τους σε όλα τα δεινά της μάχης, σε μια κρίσιμη στιγμή, που ήταν στα χέρια της τύχης, στο ύψος της δόξας μάλλον παρά του τρόμου, βρήκαν τον θάνατο.

43. Αυτοί εδώ λοιπόν, σαν γνήσια παιδιά της πόλης, αυτό το φρόνημα έδειξαν. Όσοι όμως μένετε, έχετε καθήκον να εύχεστε το φρόνημά σας απέναντι στους εχθρούς να σας βάλει σε μικρότερο κίνδυνο, αλλά να μη καταδεχτείτε να είναι λιγότερο τολμηρό, λογαριάζοντας όχι μόνο με τα λόγια τις ωφέλειες - κάτι που θα μπορούσε ν' αναπτύξει κάποιος διεξοδικότερα σε σας, που κι από μόνοι σας τις ξέρετε εξίσου καλά, απαριθμώντας πόσα καλά εξασφαλίζει η αντίσταση στον εχθρό-, καλύτερα όμως προσηλώνοντας καθημερινά το βλέμμα σας στα έργα, που δείχνουν τη δύναμη της πόλης μας, κι έτσι να την αγαπήσετε με πάθος. Κι όταν αντιληφτείτε το μεγαλείο της, βάλτε στο νου σας ότι τη δύναμη αυτή την απέκτησαν άντρες τολμηροί που είχαν συνείδηση του καθήκοντος και με φιλότιμο την ώρα του αγώνα' και που, κάθε φορά που αποτύχαιναν σε κάποιο εγχείρημά τους, δεν επέτρεπαν βέβαια στον εαυτό τους να στερήσει την πόλη απ' τη δική τους ανδρεία, αλλά πρόσφεραν σ' αύτή την πιο ωραία συνεισφορά' γιατί, δίνοντας όλοι μαζί τη ζωή τους, έπαιρναν ο καθείς τους ξεχωριστά τον αγέραστο έπαινο και τον πιο περίλαμπρο τάφο: όχι τόσο τον τάφο, στον οποίο κείτονται, αλλά εκείνον όπου η δόξα τους επιζεί, για να μνημονεύεται αιώνια σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται, είτε για λόγο είτε για δράση. Γιατί τάφος των ενδόξων αντρών είναι η γη ολόκληρη, και τη μνήμη τους δεν τη διασώζει μόνο η επιγραφή μιας στήλης στην πατρίδα τους, αλλά και στα ξένα μέρη φωλιάζει στην Ψυχή του καθενός άγραφη η ανάμνηση όχι τόσο των ανδραγαθημάτων τους, όσο του φρονήματός τους. Εσείς λοιπόν να έχετε αυτούς εδώ πρότυπα και να θεωρήσετε θεμέλιο της ευτυχίας την ελευθερία και θεμέλιο της ελευθέριας τη δυνατή Ψυχή' κι έτσι μη δειλιάζετε μπροστά στους κινδύνους της μάχης. Γιατί δεν έχουν σοβαρότερο λόγο ν' αψηφούν το θάνατο οι απόκληροι της ζωής, που δεν έχουν να ελπίζουν καλύτερες μέρες, αλλά εκείνοι που, στη ζωή που τους απομένει, υπάρχει φόβος να μεταβληθεί ριζικά η καλή τύχη τους' αυτοί, αν κάπου σκοντάψουν, έχουν να χάσουν περισσότερα από κάθε άλλον. Γιατί, για έναν άντρα με υψηλό φρόνημα, είναι πιο πικρή η εξαθλίωση που φέρνει η δειλία παρά ο θάνατος που έρχεται χωρίς να τον νιώσει, σε στιγμή έξαρσης της δύναμής του και της κοινής ελπίδας.

44. Γι' αυτό και τους γονείς αυτών που ενταφιάζoυμε τώρα, όσοι βρίσκεστε εδώ, δε τους κλαίω, πιο πολύ θα προσπαθήσω να ελαφρώσω τον πόνο τους. Γιατί το ξέρουν καλά πως η ζωή τους πέρασε μέσ' από κάθε λογής μεταπτώσεις της τύχης' κι ότι ευτυχισμένοι είναι, όπως οι σημερινοί νεκροί μας, εκείνοι που η μοίρα τους χάρισε τον πιο ένδοξο θάνατο, και, όπως εσείς, για το τιμημένο πένθος σας, κι εκείνοι που κανονίστηκε το τέλος της ζωής τους να συμπέσει με το τέλος της ευτυχίας τους. Γνωρίζω βέβαια ότι είναι δύσκολο να πείσω εσάς, αφού θα σας φέρνουν ζωντανή τη θύμηση αυτών που χάσατε οι ευτυχίες των άλλων γονιών που κι εσείς κάποτε τις χαρήκατε' και θλίβεται ο άνθρωπος όχι επειδή του λείπουν αγαθά που δεν τα δοκίμασε, αλλά για όσα, ενώ είχε συνηθίσει να τα’ απολαμβάνει, τα έχασε. Πρέπει όμως να δείχνετε εγκαρτέρηση, με την ελπίδα άλλων παιδιών, όσοι ακόμα είστε σε ηλικία ν’ αποχτήσετε παιδία' γιατί, για τα άτομα, τα παιδιά που θα τους έρθουν στον κόσμο από δω και πέρα θα κάνουν πόλους να ξεχάσουν εκείνους που χάθηκαν, ενώ, για την πόλη, θα είναι διπλό το όφελος: και δε θα ερημώσει και θα έχει ασφάλεια' γιατί δεν είναι δυνατό να έχει την ίδια αξία ή να είναι το ίδιο δίκαιη η γνώμη για τα δημόσια πράγματα όσων δεν μπαίνουν στον ίδιο κίνδυνο, ρίχνοντας σ’ αυτόν τα παιδιά τους. Κι όσους πάλι σας πήραν τα χρόνια, να θεωρήσετε κέρδος το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σας, που το περάσατε ευτυχισμένοι, και ότι το μέρος της που απομένει θα είναι σύντομο, κι ας κάνει ελαφρότερο το πένθος σας η δόξα αυτών εδώ. Γιατί το μόνο που δεν γερνά είναι ο πόθος για τιμές, και στην ηλικία που ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε, δεν είναι, όπως λεν μερικοί, το κέρδος που δίνει τη μεγαλύτερη τέρψη, αλλά οι τιμές.

45. Τώρα, τα παιδιά των νεκρών μας, όσα βρίσκεστε εδώ ή τ' αδέρφια τους, βλέπω ότι έχετε μεγάλον αγώνα μπροστά σας (γιατί ο καθείς συνηθίζει να επαινεί αυτόν που δε βρίσκεται στη ζωή), και πολύ δύσκολα, ακόμη κι αν δείξετε μοναδικό ηρωισμό, θα σας κρίνουν κάπως κατώτερους - ποτέ το ίδιο ανδρείους! Γιατί οι ζωντανοί νιώθουν φθόνο για τον ανταγωνιστή τους' αντίθετα, όποιον δεν αντισκόφτει το δρόμο τους, τον τιμούν με αδιαφιλονίκητη εύνοια. Κι αν είμαι υποχρεωμένος ν' αναφέρω κάτι για την αρετή που ταιριάζει στη φύση της γυναίκας, θα δηλώσω, για όσες τώρα θα μείνουν χήρες, με μια σύντομη παραίνεση όλη μου τη σκέψη: δηλαδή, μεγάλη η δόξα σας, αν δεν φανείτε κατώτερες απ' τη γυναικεία φύση, όπως κι η δόξα εκείνης, που τ' όνομά της θ' ακουστεί λιγότερο, επαινετικά ή περιγελαστικά, ανάμεσα στους άντρες.

46. Έχετε ακούσει κι από μένα, με την επιβαλλόμενη από το νόμο αγόρευσή μου, όσα είχα κατάλληλα, και με έργα αυτοί που θάβονται έχουν κιόλας πάρει τις τιμές τους΄ εξάλλου, από σήμερα τα παιδιά τους θα τ' αναθρέψει με δημόσια δαπάνη η πόλη ως την εφηβεία τους, προβάλλοντας ως βραβείο τέτοιων αγώνων και γι' αυτούς εδώ και για όσους επιζούν, ένα στεφάνι που πιάνει τόπο. Γιατί, όπου έχουν θεσμοθετηθεί τα πιο μεγάλα βραβεία ανδρείας, εκεί ζουν ως πολίτες άντρες με τη μεγαλύτερη αρετή. Και τώρα, αφού ο καθένας αποτέλειωσε το θρήνο για τον δικό του, να πάτε στο καλό.

MARIOS FRANGOULIS: KEMAL

Giorgos Merantzas - Dikopi Zoi