Άκου στα καλά καθούμενα να κινδυνεύεις να χάσεις τη ζωή σου.
Κατεβαίνα την Μεσογείων και στο ύψος του Χολαργού πήγαινα βήμα σημειωτών.
Πιάνω στην άκρη του ματιού το διπλανό να πετάει το τσιγάρο του έξω.
Σε παρατήρηση μου , μου άπαντα σε απόλυτο ελληνικό στυλ,τι σε νοιάζει ρε?
Που να το ρίξω ?
Να το φας, του λέω.
Ποίος είδε το διάβολο και δεν τον φοβήθηκε!
Βγαίνει έξω και φυσικά την πλήρωσε το αμαξάκι μου με τις μανιώδεις κλωτσιές.
Εγώ κότα, που να βγάλω άχνα ευτυχώς που έκλεισα τα παράθυρο.
